اضطراب اجتماعی در کودکان

اضطراب اجتماعی در کودکان

Blog Article

مراحل خاصی در دوران کودکی وجود دارد که در آن اضطراب اجتماعی توسط اکثر کودکان تجربه می شود. این مرحله دائمی نیست و اغلب با بزرگتر شدن کودک از بین می رود. با این حال، برخی از کودکان نمی توانند بر این شکل از اضطراب غلبه کنند، که ممکن است با بزرگتر شدن کودک به منبع اختلالات اضطرابی جدی تری تبدیل شود.

طبقه بندی اضطراب اجتماعی

اختلال اضطراب اجتماعی معمولا به دو دسته اصلی تقسیم می شود. اولین نوع اختلال اضطراب اجتماعی بر عملکرد اجتماعی متمرکز است که شامل ناهنجاری هایی مانند صحبت کردن در کلاس درس و عصبانیت می شود. نوع دیگر اختلال اضطراب اجتماعی بیشتر بر روی تعاملات اجتماعی فرد متمرکز است، مانند زمانی که کودک از ایجاد دوستی های جدید می ترسد یا از رفتن به مدرسه می ترسد.

میانگین سن شروع اختلال اضطراب اجتماعی در کودکان 13 سال است. با این حال، این فوبیا ممکن است در حدود سنین 3 یا 4 سالگی شروع شود. بنابراین، والدین باید قبل از بدتر شدن این بیماری، درمان زودهنگام را در اولویت قرار دهند.

علائم اختلال اضطراب اجتماعی در کودکان

کودکان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی برخی علائم و نشانه ها را نشان می دهند که در کودکان عادی دیده نمی شود. اینها ممکن است فیزیکی، عاطفی یا رفتاری باشند و ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• گریه زیاد


• اتکای بیش از حد به والدین یا مراقبین


• پرتاب عصبانیت بسیار مکرر


• اجتناب از تعامل با دوستان و بزرگسالان


• داشتن مشکل در ملاقات با کودکان دیگر یا اختلاط با گروه ها


• ترس از رفتن به مدرسه و شرکت در فعالیت های کلاسی مانند پاسخگویی به معلمان و همچنین اجتناب از شرکت در نمایش های مدرسه و رویدادهای اجتماعی


• نشان دادن خجالتی بیش از حد


• داشتن دوستان بسیار کم


• اجتناب مکرر از موقعیت‌های اجتماعی که ممکن است توجه را به خود جلب کنند یا مجبور باشند در جبهه باشند

علل

دلایل مختلفی وجود دارد که ممکن است منجر به ایجاد یک اختلال اضطراب اجتماعی در کودک شود. موقعیت هایی که در آن کودک به درستی عمل نمی کند و احساس خجالت می کند، اغلب با افزایش احتمال اضطراب اجتماعی همراه است. اضطراب اجتماعی خانوادگی نیز ممکن است زمانی ایجاد شود که والدین دارای استعداد ژنتیکی به این بیماری باشند.

رویکردهای درمانی

بیماران مبتلا به اضطراب اجتماعی دوران کودکی در مقایسه با زمانی که فقط از روش های درمانی خودیاری استفاده می شود، به خوبی به درمان روان شناختی پاسخ می دهند. هدف اصلی درمان تغییر رفتار کودک از تحریک اختلال است.

دو تکنیک رایج درمان اضطراب اجتماعی در کودکان شامل روان درمانی و دارودرمانی است.

روان درمانی

درمان روانشناختی را می توان با دو روش اصلی درمان، یعنی درمان شناختی- رفتاری (CBT) و مواجهه درمانی خلاصه کرد.

CBT

CBT یک گزینه درمانی بسیار موثر برای کودکان مبتلا به اختلالات اضطرابی است. CBT برای بهبود نگرش کودک از طریق امکان مقابله بهتر با محیط اجتماعی در موقعیت‌های ایجاد اضطراب کار می‌کند. این درمان همچنین به کودکان کمک می کند تا بر ترس خود غلبه کنند و ساختار افکار مضطرب خود را تغییر دهند.

درمان از طریق مواجهه

مواجهه درمانی شامل یک درمانگر است که به تدریج کودک را در معرض موقعیت هایی قرار می دهد که با اضطراب او مرتبط است. این به آرامی از شدت واکنش ترس در ذهن کودک می کاهد. مواجهه درمانی روشی مهم است که با موفقیت قابل توجهی در کاهش شدت اختلال اضطراب اجتماعی در کودکان همراه است.

درمان دارویی

درمان دارویی برای اختلالات اضطراب اجتماعی از جمله کودکان شامل استفاده از داروها برای کاهش علائم اضطراب در هنگام مواجهه کودک با موقعیت اضطراب‌آور است.

رفتار درمانی در زیرمجموعه ای از کودکان مفید و موثر است. با این حال، داروهایی مانند مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) در مدیریت چندین علامت اختلال اضطراب اجتماعی مؤثر هستند. بتابلوکرها نوع دیگری از داروها هستند که به کودکان در مقابله با ترس از موقعیت‌های اجتماعی کمک می‌کنند و در عین حال علائمی مانند تعریق و تپش قلب را کاهش می‌دهند.

Report this page